خروج شيصباني

مراد از «شيصباني» در روايات اهل بيت عليهم السلام، مردي از بني عباس و يا مردي دشمن اهل بيت عليهم السلام است؛ زيرا امامان عليهم السلام بني عباس را به بني شيصبان تعبير مي کردند و آن نام مردي بدکردار يا گمنامي است و آن بزرگواران دشمن خود را به طور کنايه با اين کلمه نام برده اند. «شيصبان» در لغت نامي از نام هاي ابليس است. پس از آنکه قدرت در دست زمينه سازان خراساني و طرفداران آنان قرار مي گيرد، شيصباني در عراق خروج مي کند. از جابر جعفي نقل شده است: «از ابوجعفر امام باقرعليه السلام درباره سفياني سؤال کردم، حضرت فرمود: «سفياني خروج نمي کند؛ مگر آنکه قبل از او شيصباني در سرزمين کوفان خروج کند. او همچون جوشيدن آب از زمين مي جوشد و فرستادگان شما را به قتل مي رساند. بعد از آن در انتظار خروج سفياني و ظهور قائم عليه السلام باشيد».

مطابق روایات ، اصحاب امام زمان (عج) از کشورها و شهر های مختلفی هستند که خدمت حضرت مشرف می شوند:

شیخ طوسی (رحمت الله علیه ) به سندش از امام باقر (ع) نقل کرده که فرمودند:((بین رکن و مقام سیصد وچند نفر به تعداد اهل بدر با قائم بیعت خواهند کرد ، در میان آنها بجیبانی از اهل مصر ، و شخصیت هایی از اهل شام ، و اختیاری از اهل عراق است...)).

و نیز امام علی (ع) نقل کرده که فرمودند : ((درود بر طالقان ، پس همانا برای خداوند در آن گنج هایی است که از طلا و نقره نیست ، ولکن در آن مردانی است که خداوند شناخت تمام به آنها دارد ، وآنان یاوران مهدی آخر الزمان اند)).

و نیز شیخ ابن طاووس در کتاب ((الملاحم والفتن))اسامی بسیاری از اصحاب امام را با شهر های آنان نقل کرده است .