خروج شيصباني

مراد از «شيصباني» در روايات اهل بيت عليهم السلام، مردي از بني عباس و يا مردي دشمن اهل بيت عليهم السلام است؛ زيرا امامان عليهم السلام بني عباس را به بني شيصبان تعبير مي کردند و آن نام مردي بدکردار يا گمنامي است و آن بزرگواران دشمن خود را به طور کنايه با اين کلمه نام برده اند. «شيصبان» در لغت نامي از نام هاي ابليس است. پس از آنکه قدرت در دست زمينه سازان خراساني و طرفداران آنان قرار مي گيرد، شيصباني در عراق خروج مي کند. از جابر جعفي نقل شده است: «از ابوجعفر امام باقرعليه السلام درباره سفياني سؤال کردم، حضرت فرمود: «سفياني خروج نمي کند؛ مگر آنکه قبل از او شيصباني در سرزمين کوفان خروج کند. او همچون جوشيدن آب از زمين مي جوشد و فرستادگان شما را به قتل مي رساند. بعد از آن در انتظار خروج سفياني و ظهور قائم عليه السلام باشيد».

براي امام زمان (عج) شرايط خاصي پيدا شد که هرگز براي امامان ديگر مقعر نشده بود . اين شرايط باعث شد که تنها امام زمان (عج) از ديد مردم غايب باشد نه ديگر امامان .

از جمله آن شرايط و ظرفيت ها عبارتدند از :

الف: حضرت مهدي (عج) آخرين امام از دوازده امامي است که پيامبر (ص) از آمدن آنان خبر داده است . اماماني که هرگز نبايد زمين از وجودشان خالي باشد.

ب: از آنجا که حضرت (عج)هر لحظه ممکن است به اذن خداوند مامور به خروج و قيام شود لذا نمي تواند ظاهر باشد و تحت بيعت يکي از حاکمان ظلم وجور قرار گيرد.

ج: در صورت عدم غيبت امام زمان (عج) به طور حتم لازم مي آمد که تنها باقي مانده از حجت هاي الهي تا روز قيامت از طرف دشمنان کشته شود.

در نتيجه مصلحت الهي بر اين تعلق گرفت که حضرت در پشت پرده غيبت تا زمان معيني باقي بمانند.